Η συμμετοχή μου με το Κόμμα Πειρατών στις εκλογές ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία. Αν κάποιος μου έλεγε πριν κάποια χρόνια ότι θα ήμουν μέλος σε ένα κόμμα και μάλιστα και υποψήφιος βουλευτής σίγουρα θα έβαζα τα γέλια. Όμως, το γεγονός πως το πολίτευμά μας απέχει κατά πολύ από μια πραγματική Δημοκρατία οδήγησε εμένα αλλά και άλλους νέους ανθρώπους να διεκδικήσουμε αλλαγές παίρνοντας μέρος στις εκλογές. Αν αυτό είναι εφικτό, θα φανεί στην πορεία.
Το σίγουρο είναι πως αυτή η συμμετοχή ήταν μια σημαντική εμπειρία από την οποία αποκόμισα πολλά. Είναι αλλιώς να το ζεις ως απλός παρατηρητής και αλλιώς ενεργά από μέσα. Το κύριο συναίσθημα που μένει πάντως (όχι από το εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά από τον τρόπο που λειτουργεί η κοινωνία μας) είναι η απογοήτευση γιατί:
- Δεν έχουν όλοι τις ίδιες ευκαιρίες, τόσο σε επίπεδο κομμάτων όσο και σε επίπεδο υποψηφίων. Η ίδια η εκλογική νομοθεσία δεν τοποθετεί όλα τα κόμματα στο ίδιο σημείο εκκίνησης. Εννοείται πως οι πλούσιοι και ισχυροί λαμβάνουν τη μεγαλύτερη προβολή και φυσικά έχουν τις περισσότερες πιθανότητες να εκλεγούν. Θεωρώ τραγικό να ξοδεύονται τεράστια ποσά από τη μεγαλύτερη μερίδα των κομμάτων για προβολή και μάλιστα ένα μεγάλο μέρος να είναι μαύρες χορηγίες στα (κατά τα άλλα αντικειμενικά) ΜΜΕ.
- Υπάρχουν υποψήφιοι (κάποιοι από όσους λίγους γνώρισα) με χαμηλό επίπεδο όσον αφορά την κοινωνική συμπεριφορά. Δημοσιοσχεσίτες, που δε διστάζουν να γλύψουν για μια ψήφο παραπάνω, που δε θα δίσταζαν να είναι υποψήφιοι με άλλο κόμμα αν ήταν να αυξήσουν τις πιθανότητες να εκλεγούν βουλευτές (για το καλό του τόπου κατά τα άλλα).
- Υπάρχουν πολίτες που δεν έχουν καταλάβει την αξία που έχει η ψήφος τους. Άλλοι είναι ανενημέρωτοι για τις θέσεις των κομμάτων, άλλοι αδιαφορούν, άλλοι ψηφίζουν με γνώμονα το προσωπικό συμφέρον και ακολουθώντας τις υποσχέσεις που τους δίνονται για βόλεμα.
Μακάρι με ένα μαγικό ραβδί να μπορούσαμε να αλλάξουμε αυτές τις νοοτροπίες. Μάλλον, όμως, θα χρειαστούν πολλά χρόνια και ίσως και γενιές, καθώς πρόκειται για ζητήματα παιδείας.