οικονομία | Αθανάσιος Πλέσσας – Ο προσωπικός μου ιστότοπος

Crowdfunding στην Ελλάδα;

Το Crowdfunding που μπορεί να αποδοθεί στη γλώσσα μας ως “διαδικτυακή χρηματοδότηση” αναφέρεται στη συλλογική χρηματοδότηση προσπαθειών από το πλήθος – μικροεπενδυτές και συνήθως πραγματοποιείται μέσω του διαδικτύου. Η ιδέα είναι πως για να υλοποιήσει κανείς μια ιδεά είναι προτιμότερο να δανειστεί μικρά ποσά από πολλούς ενδιαφερόμενους παρά ένα μεγάλο ποσό από μια τράπεζα. Συχνά, οι χρηματοδότες ενός project λαμβάνουν ανταπόδοση (π.χ. μετοχές μιας εταιρείας που ιδρύεται με αυτόν τον τρόπο), ενώ κάποιες φορές όχι και απλά βοηθούν οικονομικά επειδή μπορεί να τους αρέσει η ιδέα. Το Crowdfunding αποτελεί μια μορφή Crowdsourcing. Πρόκειται για μια πρακτική που γνωρίζει μεγάλη διάδοση τα τελευταία χρόνια και υπάρχουν πολλά παραδείγματα projects που χρηματοδοτήθηκαν με αυτό τον τρόπο.

Πρόσφατα, η πρακτική αυτή ενσωματώθηκε στο νομοθετικό πλαίσιο της Ιταλίας μέσω ενός νόμου που αφορούσε την καινοτομία και τις startup εταιρείες. Αντίστοιχα, στις ΗΠΑ προετοιμάζεται νομοθεσία (JOBS Act) που θα επιτρέπει σε startups να συγκεντρώνουν τα απαιτούμενα κεφάλαια μέσω Crowdfunding. Στην Ελλάδα, όπου υπάρχει σημαντική έλλειψη ρευστότητας, υπάρχει περίπτωση να ασχοληθεί κανείς με το νομοθετικό πλαίσιο γι’ αυτόν τον τρόπο χρηματοδότησης; Μάλλον όχι σύντομα. Ίσως, όμως, να είναι καλύτερα έτσι, καθώς συνήθως στη χώρα μας το νομοθετικό πλαίσιο αντί να ευνοεί την καινοτομία τη στραγγαλίζει.

Περισσότερα για το Crowdfunding μπορεί να βρει κανείς με μια απλή αναζήτηση σε κάποια μηχανή αναζήτησης. Ενδεικτικά:

http://www.makthes.gr/news/economy/85870/
http://bit.ly/NljSE1
http://giannisserfanto.blogspot.gr/2012/06/crowdfunding.html

Μετά τον καπιταλισμό: “Είναι παράλογη η εμμονή με το ΑΕΠ”

Η σειρά after capitalism είναι μια σειρά άρθρων που δημοσιεύτηκαν στον ιστότοπο της εφημερίδας Guardian και παρουσιάζουν με κινούμενα σχέδια το πως φαντάζονται δημοσιογράφοι, συγγραφείς και οικονομολόγοι έναν κόσμο μετά τον καπιταλισμό. Σε ένα από τα άρθρα αυτής της σειράς παρουσιάζονται επτά οράματα της Ινδής οικονομολόγου Jayati Ghosh για μια ιδανική κοινωνία, όπου θέματα που δεν μπορούμε να ελέγξουμε (όπως το που γεννηθήκαμε, το φύλο μας, η οικογένειά μας κλπ) δεν επηρεάζουν τις βασικές συνθήκες διαβίωσης και τις ευκαιρίες μας:

Οι οικονομικές αποφάσεις δε θα παίρνονται με γνώμονα την αύξηση του ΑΕΠ, καθώς αυτή η εμμονή είναι παράλογη. Για παράδειγμα, ας μην ξεχνάμε ότι ένα χαοτικό σύστημα μαζικών μεταφορών εντατικής εκμετάλλευσης που δε σέβεται το περιβάλλον παράγει περισσότερο ΑΕΠ από ένα καθαρό και πράσινο σύστημα.
Άλλοι στόχοι θα είναι πιο σημαντικοί: αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης για όλους, ανάπτυξη των ατομικών ικανοτήτων και χώρος για την έκφραση της δημιουργικότητας, αξιοπρεπείς ευκαιρίες εργασίας, ασφαλές και καθαρό περιβάλλον. Όλοι θα έχουν τη δυνατότητα κάλυψης βασικών αναγκών διαβίωσης: φαγητό, νερό, στέγη.
Οι δυνάμεις των αγορών που βοηθούν στην επίτευξη αυτών των στόχων θα ενθαρρύνονται: προώθηση των μικρών παραγωγών σε διαφορετικές δραστηριότητες, προώθηση του ανταγωνισμού για την επίτευξη καλύτερης ποιότητας. Αγορές που συντελούν στην υποβάθμιση της ζωής των ανθρώπων (π.χ. χρηματοπιστωτικές αγορές) θα περιορίζονται.
Ακραίες ανισότητες δεν θα είναι αποδεκτές. Ο υπερβολικός πλούτος θα φορολογείται και τα χρήματα θα χρησιμοποιούνται για την παροχή αγαθών και υπηρεσιών σε όλους τους πολίτες.
Θα υπάρχει μεγαλύτερος κοινωνικός σεβασμός για τη φύση. Οι οικονομικές δραστηριότητες θα αξιολογούνται ως προς τη ζημιά που προκαλούν στο περιβάλλον με στόχο τον κατά το δυνατόν περιορισμό της.
Οι κυβερνήσεις θα είναι δημοκρατικές, διαφανείς και υπεύθυνες, ενώ η φωνή των πολιτών θα λαμβάνεται υπόψη σε αποφάσεις που επηρεάζουν τη ζωή τους.
Η διεθνής συνεργασία θα υποστηρίζει την προσπάθεια των αναδυόμενων κοινωνιών να επιτύχουν αυτούς τους στόχους εξαλείφοντας τις απειλές αποσταθεροποίησης ή στρατιωτικής επιθετικότητας.