Το προεδρικό διάταγμα 96/2007 (ΦΕΚ 116/2007 τ. Α διαθέσιμο στο Εθνικό Τυπογραφείο) κωδικοποιεί σε ένα ενιαίο κείμενο τη νομοθεσία εκλογής των βουλευτών. Αυτή η νομοθεσία ακολουθήθηκε και στις 2 τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, του Μαΐου και του Ιουνίου.
Ενδεχομένως (και κατά τη γνώμη μου οπωσδήποτε), σε αυτό το νομοθέτημα να υπάρχουν αρκετά σημεία που χρήζουν βελτίωσης ή έστω συζήτησης. Υπάρχει ένα όμως σημείο το οποίο δε φαίνεται να έχει καμία θέση σε μια πραγματική δημοκρατία. Συγκεκριμένα στο άρθρο 72 παρ. 8 αναφέρεται:
«Όσοι έχουν διατελέσει πρωθυπουργοί σε κυβέρνηση που έτυχε ψήφου εμπιστοσύνης της Βουλής και έχουν εκλεγεί βουλευτές καθώς και ο αρχηγός ή ο πρόεδρος αυτοτελούς κόμματος ή, αν πρόκειται για συνασπισμό κομμάτων, ο αρχηγός του συνασπισμού, θεωρούνται ότι λαμβάνουν σταυρούς προτίμησης το σύνολο των έγκυρων ψηφοδελτίων του συνδυασμού στο ψηφοδέλτιο του οποίου περιλαμβάνονται.»
Συνεπώς, όποιοι έχουν διατελέσει πρωθυπουργοί στο παρελθόν εφόσον είχαν εκλεγεί βουλευτές και η κυβέρνησή τους πήρε ψήφο εμπιστοσύνης, λαμβάνουν τόσους σταυρούς προτίμησης όσα τα έγκυρα ψηφοδέλτια στην εκλογική περιφέρεια στην οποία είναι υποψήφιοι. Με άλλα λόγια εκλέγονται σε οποιαδήποτε μελλοντική εκλογική διαδικασία αρκεί το κόμμα με το οποίο είναι υποψήφιοι να εκλέξει βουλευτή στην εκλογική τους περιφέρεια. Στην πραγματικότητα δηλαδή πρόκειται για διορισμό βουλευτή και όχι για εκλογή. Μπορεί η παράγραφος αυτή να κρίθηκε σύμφωνη με το σύνταγμα, όμως σε καμία περίπτωση ένας διορισμός βουλευτή δεν μπορεί να είναι αποδεκτός σε μια δημοκρατία όπου όλοι υποτίθεται ότι κρίνονται μέσω της ψήφου των πολιτών. Για το λόγο αυτό πρέπει να πιέσουμε όσο μπορούμε για την κατάργηση του εκλογικού προνομίου των πρώην πρωθυπουργών.